Ο Σύλλογος Φίλων Ελληνικών Εθνικών Ομάδων Πετοσφαίρισης (Σ.Φ.Ε.Ε.Ο.Π.) θέλοντας να τιμήσει την ιστορία του ελληνικού βόλεϊ και τα πρόσωπα που διαμόρφωσαν την πορεία και την εξέλιξη του, καθιέρωσε το βραβείο «Μιχάλης Μαστρανδρέας» τιμώντας ταυτόχρονα τη μνήμη του εμβληματικού προέδρου της Ε.Ο.ΠΕ.
Ο Μιχάλης Μαστρανδρέας με την ανεκτίμητη προσφορά του στο άθλημα δημιούργησε τους όρους ανάπτυξης και καθόρισε το μέλλον του. Η απουσία του γίνεται περισσότερο εμφανής στο πέρασμα του χρόνου.
Πιστεύουμε ότι η βράβευση καλλιεργεί μια αμφίδρομη σχέση μεταξύ του βραβείου και του βραβευόμενου.
Η θεσμοθέτηση του βραβείου «Μιχάλης Μαστρανδρέας» καθιερώθηκε για να τιμήσει τις προσωπικότητες με διαχρονική, πολύπλευρη και πολυεπίπεδη προσφορά στο βόλεϊ, συμβάλλοντας στην ανάδειξη της ιστορίας και της προσφοράς τους.
Γεννήθηκε στο Σουέζ της Αιγύπτου στις 23 Μαΐου 1925. Σπούδασε σε εμπορικές και ξενοδοχειακές σχολές και διακρίθηκε για το επιχειρηματικό του πνεύμα. Εκτός από τα ελληνικά μιλούσε ιταλικά, αγγλικά, γαλλικά, αραβικά και ισπανικά. Ως πρόεδρος της ελληνικής κοινότητας της Βεγγάζης στη Λιβύη, έχει παρασημοφορηθεί με τον Χρυσό Σταυρό Τάγματος Γεωργίου Α΄ (1962) και τον Τίμιο Σταυρό του Αποστόλου και Ευαγγελιστού Μάρκου Α΄ τάξεως Πατριαρχείου Αλεξάνδρειας. Από τα σημαντικότερα εγχειρήματα που ανέλαβε ο Μιχάλης Μαστρανδρέας με εντολή της τότε Υπουργού Πολιτισμού Μελίνας Μερκούρη και έβγαλε εις πέρας με επιτυχία, ήταν η θέση του Γενικού Γραμματέα των Μεσογειακών Αγώνων της Αθήνας το 1991 και μάλιστα αμισθί.
Από πολύ μικρός ασχολήθηκε με τον αθλητισμό και το πρώτο άθλημα που του τράβηξε την προσοχή ήταν το Πινγκ πονγκ. Στη συνέχεια τον κέρδισε το βόλεϊ, το οποίο τίμησε μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής του, δημιουργώντας πολύ μεγάλο έργο. Το 1970 έγινε αντιπρόεδρος της ΕΟΠΕ, ενώ από το 1975 έως και το 1993 κατείχε τη θέση του Προέδρου του Δ.Σ. της ΕΟΠΕ. Το 1986 έγινε μέλος της Διεθνούς ομοσπονδίας (FIVB) και έφτασε στη θέση του αντιπροέδρου μέχρι και το 1995. Στην Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία (CEV) μπήκε πρώτη φορά το 1976 και έφτασε μέχρι και τον προεδρικό θώκο την περίοδο 1993-94. Εκτός του ότι ήταν ο μοναδικός Έλληνας που ανέλαβε την προεδρία της CEV ήταν ο άνθρωπος που άνοιξε την πόρτα και σε άλλους Έλληνες παράγοντες να μπουν στις Επιτροπές και να ανεβούν τα αξιώματα της FIVB και της CEV.
Χρονολόγιο:
1950-1970: Μέλος Δ.Σ. και πρόεδρος αθλητικών σωματείων (Αίγυπτος, Λιβύη)
1970-1972: Αντιπρόεδρος της Ελληνικής Ομοσπονδίας Πετοσφαίρισης
1973-1975: Πρόεδρος του ΖΑΟΝ Κηφισιάς
1975-1993: Πρόεδρος Δ.Σ. ΕΟΠΕ
1976-1995: Μέλος Επιτροπών, μέλος Δ.Σ., ταμίας, πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας Πετοσφαίρισης (CEV)
1977-1989: Μέλος Δ.Σ. Επιτροπής Ολυμπιακών Αγώνων Ελλάδας
1977-1981: Μέλος της Επιτροπής Ολυμπιακής Ακαδημίας
1981-1989: Μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής και ταμίας ΕΟΑ
1983: Αρχηγός Ελληνικής Μεσογειακής αποστολής στους Μεσογειακούς Αγώνες του Μαρόκο (Καζαμπλάνκα)
1984: Αρχηγός Ελληνικής Ολυμπιακής αποστολής στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Άντζελες
1986-1995: Μέλος Δ.Σ., πρόεδρος Επιτροπών, Αντιπρόεδρος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Πετοσφαίρισης (FIVB)
1988-1991: Γενικός Γραμματέας Μεσογειακών Αγώνων (Αθήνα – 1991)
2000- : Αντιπρόεδρος του Δ.Σ. Ομίλου Φίλων Ολυμπιακού Πνεύματος
2004- : Επίτιμος πρόεδρος ΕΟΠΕ
Το βραβείο «Μιχάλης Μαστρανδρέας» δόθηκε στον δάσκαλο του Ελληνικού βόλεϊ κ. Νίκο Μπεργελέ, για την πολυεπίπεδη προσφορά του και τη συμβολή του στην ανάπτυξη και την εξέλιξη της Πετοσφαίρισης στη χώρα μας. Η βράβευση έγινε πριν την έναρξη του 1ου Πανελλήνιου συνεδρίου για την Πετοσφαίριση, που πραγματοποιήθηκε στις 14-15 Μαΐου 2016 στο αμφιθέατρο της Σ.Ε.Φ.Α.Α. ,με θέμα «Διεθνείς τάσεις της Πετοσφαίρισης και οι προοπτικές στην Ελλάδα». Ο Νίκος Μπεργελές κήρυξε την έναρξη του συνεδρίου και η απονομή του βραβείου πραγματοποιήθηκε από τον Γενικό Συντονιστή του Σ.Φ.Ε.Ε.Ο.Π Γιάννη Στουραΐτη και την αδελφή του αείμνηστου παράγοντα Έμιλυ Μαστρανδρέα που παραβρέθηκε για αυτό τον σκοπό.
Ο «δάσκαλος» του Ελληνικού βόλεϊ, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1946 από γονείς Αρκάδες και από μικρός παρουσίασε κλίση στις αθλοπαιδιές και ιδιαίτερα στην πετοσφαίριση, με αποτέλεσμα να γίνει βασικό στέλεχος της Εθνικής Ομάδας πετοσφαίρισης κατά την περίοδο 1963-71 και της ομάδας του Παναθηναϊκού ΑΟ κατά την περίοδο 1963-77, με την οποία ανεδείχθη 10 φορές πρωταθλητής Ελλάδος. Παράλληλα ήταν και αθλητής της ομάδας καλαθοσφαίρισης του Αρίωνα Γούβας επί 12 χρόνια.
Είναι πτυχιούχος ΕΑΣΑ με ισοτιμία ΑΕΙ και κάτοχος διδακτορικού διπλώματος με τίτλο: «Κοινωνιομετρική αξιολόγηση της συνοχής ομάδων πετοσφαίρισης και η σχέση της με την απόδοση». Στη συνέχεια είχε την ευκαιρία να διατελέσει συνεργάτης προπονητής του περίφημου Βούλγαρου προπονητή Ντιμιτάρ Ζαχάριεφ, ο οποίος διετέλεσε επί σειρά ετών προπονητής της Ελληνικής εθνικής ομάδας ανδρών και αργότερα του Ολυμπιακού Πειραιώς.
Μετά την απόκτηση του πτυχίου του εργάστηκε ως προπονητής πετοσφαίρισης σε ομάδες διαφόρων αθλητικών σωματείων με κυριότερες τις ομάδες ανδρών και γυναικών του ΠΑΟ με τις οποίες κατέκτησε το πρωτάθλημα Ελλάδος (μία φορά με την ανδρική ομάδα το 1976 και δύο φορές με τη γυναικεία ομάδα (1976 και 1977), ενώ διετέλεσε και προπονητής του ΑΟ Φιλοθέης και επί σειρά ετών της ομάδας του ιστορικού ΑΟ Παγκρατίου. Ακόμη, διετέλεσε ισότιμος προπονητής των εθνικών ομάδων ανδρών και γυναικών μαζί με τον Κυριάκο Παντελιά κατά την περίοδο 1975-77.
Αργότερα, εργάστηκε στην ΕΟΠΕ επί δεκαετία (1984-94) ως υπεύθυνος προπονητής των κλιμακίων για την ανάδειξη ταλαντούχων παικτών της πετοσφαίρισης, καθώς και υπεύθυνος ανάπτυξης της εν λόγω αθλοπαιδιάς στην Ελλάδα.
Έχει πλούσιο ακαδημαϊκό έργο και δίδαξε στην ΕΑΣΑ και το ΤΕΦΑΑ του Πανεπιστημίου Αθηνών από το 1976 ως το 2013 το μάθημα της πετοσφαίρισης και από το 1978 ως το 2013 στο τμήμα ειδικότητας πετοσφαίρισης, το οποίο και δημιουργήθηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα.
Στο εν λόγω πανεπιστήμιο μετά από κρίση έγινε Λέκτορας στο γνωστικό αντικείμενο: Ειδική προπονησιολογία της πετοσφαίρισης και μετά από συνεχείς κρίσεις πέρασε διαδοχικά από όλες τις βαθμίδες του Διδακτικού Ερευνητικού Προσωπικού (Δ.Ε.Π.) ως την ανώτατη βαθμίδα του Καθηγητή. Μετά την αφυπηρέτησή του, το 2013, η Σύγκλητος του Πανεπιστημίου τον ανακήρυξε Ομότιμο Καθηγητή.
Έχει δεκάδες πρωτότυπες εργασίες δημοσιευμένες σε επιστημονικά περιοδικά μόνος του ή μαζί με άλλους σε πέντε ενότητες:
Ακόμη, έχει περισσότερες από 50 δημοσιεύσεις σε άλλα σε άλλα περιοδικά προπονητικού ενδιαφέροντος.
Έχει συγγράψει επτά βιβλία σχετικά με την πετοσφαίριση:
Ακόμη, έχει στο ενεργητικό του την επιμέλεια 3 μεταγλωττισμένων βιβλίων από την αγγλική στην ελληνική γλώσσα:
Έχει παρουσιάσει σε συνέδρια πρωτότυπες εργασίες σχετικές με την προπονητική της πετοσφαίρισης, αλλά και με άλλα θέματα αθλητισμού και έχει διδάξει σε δεκάδες σεμινάρια, για την ενημέρωση καθηγητών Φυσικής Αγωγής και προπονητών.
Ακόμη πρωτοστάτησε για την ίδρυση του Συλλόγου Καθηγητών Πετοσφαίρισης του οποίου ήταν πρόεδρος επί σειρά ετών, με τον οποίο εξέδιδε το περιοδικό “Πετοσφαίριση”, ενώ είναι ιδρυτικό μέλος του Συνδέσμου Ελλήνων Προπονητών Πετοσφαίρισης (ΣΕΠΠΕ) και στο παρελθόν διετέλεσε αντιπρόεδρος του Συλλόγου.
Τα ενδιαφέροντά του επεκτείνονται και στον πολιτισμό, ιδιαίτερα της κλασικής αρχαιότητας και σε αυτόν τον τομέα έχει δημοσιεύσει τρεις πρωτότυπες εργασίες:
Έχει τρεις ανακοινώσεις σε επιστημονικά συνέδρια με ιστορικό περιεχόμενο:
Ακόμη, έχει διατελέσει Γενικός Γραμματέας του Συλλόγου Διδακτικού Προσωπικού του ΤΕΦΑΑ του Πανεπιστημίου Αθηνών, διευθυντής του Τομέα Αθλοπαιδιών του ιδίου Τμήματος. Στον πολιτικό τομέα πολιτεύτηκε ως υποψήφιος για δημοτικός σύμβουλος στο δήμο Αθηναίων με τη «Συμπαράταξη για την Αθήνα» δύο φορές, και ως υποψήφιος βουλευτής Αθηνών με το ΚΚΕ, αλλά δεν εκλέχθηκε.
Τέλος, εκλέχθηκε μέλος του ΔΣ της ΕΟΠΕ στο χρονικό διάστημα 2008-10. Σύμφωνα με δήλωσή του οι πολιτικές του πεποιθήσεις στηρίζονται σε κοινωνικές αξίες, θεωρεί τον αθλητισμό ως αγαθό, μέσον ειρήνης και δικαίωμα του πολίτη και πιστεύει ότι η πολιτεία έχει την υποχρέωση να τον καλλιεργεί μέσα από την εκπαίδευση και τα αθλητικά σωματεία. Πεποίθησή του είναι ότι ανταγωνισμός σημαίνει διαρκή πόλεμο και εφαρμογή του νόμου της ζούγκλας, εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, που στο τέλος θα καταστρέψει τον ίδιο αλλά και το περιβάλλον.
Για την πετοσφαίριση πιστεύει ότι τα άτομα δεν μπορούν να προσφέρουν όλες τους τις δυνάμεις σε μία ομάδα και ότι ο προπονητής πρέπει να καταβάλλει ιδιαίτερη προσπάθεια προς αυτόν τον τομέα που εδράζεται στην ψυχολογία, στην εκτίμηση της ικανότητας των παικτών του και στην αποτίμηση των πεπραγμένων στην προπόνηση και τον αγώνα.
Το βραβείο «Μιχάλης Μαστρανδρέας» δόθηκε και στο 2ο πανελλήνιο συνέδριο για την Πετοσφαίριση που πραγματοποιήθηκε στις 1-3 Ιουλίου 2018 στο αμφιθέατρο της Σ.Ε.Φ.Α.Α με θέμα «Ανάπτυξη-Οργάνωση: Συμβολή στο μέλλον της Πετοσφαίρισης» Το βραβείο απονεμήθηκε , πριν την έναρξη του συνεδρίου ,στον αρχιτέκτονα της μεγαλύτερης επιτυχίας του Ελληνικού βόλεϊ, Θανάση Μαργαρίτη για τη συνολική πολύτιμη και πολύπλευρη προσφορά του στις Εθνικές ομάδες και το βόλεϊ.
Οικογενειακή κατάσταση:
Σπουδές και Συγγραφική εργασία.
Επαγγελματική καριέρα:
Αθλητική σταδιοδρομία:
Προπονητική σταδιοδρομία: