29 Ιούλ Το όνειρο της Εθνικής
Μου ζητήθηκε από τον φίλο Γιάννη Στουραίτη να γράψω ένα κείμενο με προσωπική εμπειρία από αγώνα, για το Site που δημιουργήθηκε ως εργαλείο προβολής της φιλότιμης και έντιμης προσπάθειας, για υποστήριξη των Εθνικών μας ομάδων.
Θεωρητικά, λοιπόν, θα πρέπει να αναφερθώ σε ένα παιχνίδι κάποιου από τα αντιπροσωπευτικά μας συγκροτήματα.
Δε θα κινηθώ σε αυτή τη λογική. Θα προτιμήσω να παρουσιάσω τις σκέψεις μου για έναν ”εικονικό αγώνα” Εθνικής ομάδας.
Βάζω στο μυαλό μου ένα παιχνίδι της Εθνικής Ελλάδος, δεν έχει σημασία αν πρόκειται για Άνδρες ή Γυναίκες, για Έφηβους ή Νεάνιδες, για Παίδες ή Κορασίδες.
Ονειρεύομαι ότι βλέπω γεμάτες εξέδρες στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας ή στο Τροκαντερό, με παιδιά, γυναίκες, οικογένειες, με τον κόσμο να χειροκροτεί στο λάθος και να ενθουσιάζεται στο σωστό.
Ονειρεύομαι ότι η ελληνική ομάδα προσπαθεί μέχρι το τέλος, δίχως να νοιάζεται για το σκορ, κυνηγάει την μπάλα χωρίς να σκέπτεται το αποτέλεσμα, αλλά, την κάθε φάση ξεχωριστά.
Ονειρεύομαι ότι στη διάρκεια του αγώνα, όσοι είναι περισσότερο έμπειροι, βοηθούν τους νεότερους, δεν τους ”μαλώνουν” αλλά τους στηρίζουν στην αποτυχημένη επιλογή.
Ονειρεύομαι ότι η Εθνική Ελλάδος, με το τέλος του ματς, τρέχει στην εξέδρα κι ευχαριστεί τον κόσμο, παίρνει μέσα στο γήπεδο παιδιά και παίζει μαζί τους, έστω για λίγο, πριν από τις διατάσεις.
Ονειρεύομαι ότι στις δηλώσεις τους οι αθλητές ή οι αθλήτριες μας, θα σταθούν στο θετικό κι όχι στο αρνητικό ή το μίζερο, το γκρίζο. Θα πουν ότι κοιτούν την επόμενη ημέρα, με υπερηφάνεια για την προσπάθεια τους και με λαχτάρα για τη φανέλα με το εθνόσημο.
Το αποτέλεσμα μικρή σημασία έχει. Η τρέλα για το παιχνίδι και τη φανέλα μετρά.
Όταν τη φέρουμε πάλι στην πρώτη σειρά, θα ζήσουμε πολλά που θα έχουμε να θυμόμαστε, πολλά περισσότερα, ακόμα κι όσοι, σαν κι εμένα, έχουμε μικρότερη σχέση με το άθλημα, αλλά, ελπίζουμε να δούμε, μία ημέρα, τη δυναμική που, πραγματικά, έχει…..
ΝΙΚΟΣ ΔΕΛΑΓΡΑΜΜΑΤΙΚΑΣ